In deze vorige blog schreven we hoe je als promovendus inhoudelijk omgaat met de feedback van je begeleiders. Praktische tips zijn altijd handig, maar zeker als beginnende promovendus kan het krijgen van feedback ook gevoelens oproepen. In deze blog bespreken we de gevoelsmatige kant van het omgaan met feedback van je begeleiders en andere co-auteurs.
Raak niet ontmoedigd
Zeker wanneer je van meerdere begeleiders in hetzelfde document feedback ontvangt, kan dit een overweldigende aanblik zijn. Als je in Word werkt en alle wijzigingen worden bijgehouden, zie je vaak een bontgekleurde tekst op je scherm van alle tekstaanpassingen die de verschillende co-auteurs hebben gedaan. Soms lijkt het wel alsof er van je oorspronkelijke tekst niets is overgebleven. En dan heb je vaak ook nog een hele serie opmerkingen aan de zijkant staan. Je zou er moedeloos van kunnen worden! Maar wordt dat vooral niet. Als je begint met het rustig doorlezen van de feedback, dan zul je zien dat er vaak vele kleine, makkelijk aan te passen suggesties tussen zitten. En als het goed is zal er ook tussen staan wat je begeleiders al wel heel goed vonden aan je paper! Als je daarna allereerst de tekstwijzigingen accepteert, dan ziet het er vaak al heel wat overzichtelijker uit.
Geen weerstand, maar leerstand
Soms is de inhoudelijke feedback die je krijgt pittig, omdat je paper echt nog wel een stukje beter moet worden. Daar mag je heus wel even van balen, maar schiet vooral niet in de ‘weerstand’. Dat is zonde van je eigen tijd en energie, én ook niet prettig voor je begeleiders en co-auteurs, die moeite hebben gestoken in jouw paper. Probeer juist in de ‘leerstand’ te blijven, om constructief met alle verbetersuggesties aan de slag te kunnen gaan. Het mooie is namelijk dat jij straks met al die tips van je begeleiders, co-auteurs én natuurlijk je eigen noeste arbeid tot een geweldig paper komt. Daar mag je als promovendus en de eerste auteur toch maar mooi mee shinen!
Vat het niet persoonlijk op
Feedback krijgen is nooit bedoeld als een persoonlijke aanval. Feedback krijgen is geen reflectie van hoe goed of slecht je bent. Feedback is alleen maar bedoeld om het onderzoek(artikel) waar jullie samen zo hard aan werken, zo goed mogelijk te maken. Niemand verwacht dat je als promovendus bij het schrijven van je eerste papers alles al weet en kan. Feedback krijgen is slechts één van de manieren waardoor je kennis opdoet. Bovendien: feedback hoort nu eenmaal bij onderzoek.
Levenslang leren
Misschien kijk je reikhalzend uit naar het moment dat je als gepromoveerd onderzoeker zelfstandig je artikelen kunt schrijven, en niet meer met feedback hoeft te dealen. Als dat zo is, dan moeten we je helaas teleurstellen. Ook als postdoc, senior onderzoeker en zelfs als hoogleraar, zul je nog steeds feedback krijgen op de artikelen die je schrijft. Je schrijft een artikel vrijwel nooit alleen, en iedereen brengt weer eigen kennis, expertise, vaardigheden en inzichten mee. Daarom doe je onderzoek eigenlijk altijd samen. Door elkaar feedback te geven leer je van elkaar en kom je uiteindelijk tot het beste resultaat. Niemand is te oud of te wijs om van een ander te leren. Voor de wetenschap zou het ook niet goed zijn als iedereen na de promotie is uitgeleerd, toch?
Reactie plaatsen
Reacties